Yaoundé, pech onderweg

Dinsdag en woensdag ben ik in Yaoundé geweest, samen met Innocent, Marceline en Emile. Emile ging mee als tolk en Marceline om mij gezelschap te houden. We vertrokken dinsdagochtend om 5 uur. Het was nog pikdonker, dus ik heb ik het begin niet zoveel gezien van de omgeving. Toen het licht werd viel me op dat het landschap veranderde. Het werd groener en de aarde minder rood. De weg was erg goed, weinig gaten en kuilen, nauwelijks roadblocks. In Makenene stopten we om te ontbijten. Rond 8 uur reden we Yaoundé binnen. De stad ligt op diverse heuvels en er is veel groen. Ik heb het presidentieel paleis gezien, dat op een heuvel ligt die verder helemaal rondom is afgesloten. Om half 9 kwamen we aan bij het ministerie van sociale zaken, waar een bijeenkomst zou zijn voor alle directeuren van organisaties voor gehandicapten (dat was tenminste wat ik van tevoren begrepen had). Allerlei mensen werden begroet, waaronder veel doven. Het zou om 9 uur beginnen, dus we togen naar de conferentiezaal. Daar zaten al veel mensen te wachten. Het was gelukkig airconditioned. Na twee uur wachten werden we allemaal verzocht naar buiten te gaan om ons on de tuin van het oude presidentieel paleis (nu het nationaal museum) te registreren. Wat dat precies was weet ik niet, maar ik weet wel dat het laaaaaaaaaaaaaaaang duurde. Ook ik moest me laten registeren, omdat ik woensdag CERSOM zou vertegenwoordigen. Goed, om 3 uur was alles oke en konden we gaan. We gingen eerst eten in een restaurant. Het was voor mij enorm genieten, juist omdat het zo anders is dan in Nederland. Het was ergens op de markt, onder een afdak. Er zijn een heleboel houten tafels en banken en overal zijn kleine stalletjes waar vrouwen het eten bereiden. Het afdak is dan ook helemaal zwart. Tijdens het eten komen er telkens mensen langs die van alles willen verkopen: schoenen, kleding, zakdoeken, medicijnen, vergieten, emmers en ga zo maar door. Na het eten door naar het hotel. Innocent en Emile verbleven bij familie en Marceline en ik in het hotel. ’s Avonds nog op familiebezoek, waar we Pilé hebben gegeten. Dat zijn geprakte kidneybonen met aardappelen. Ik vond het erg lekker. Ook heb ik daar van alles te horen gekregen over polygamie. De meningen waren daarover verdeeld. Voor de een was het goed om de maatschappij te helpen en te voorkomen dat er prostitutie is, volgens de ander was het vooral een kwestie van geld en pleziertjes voor mannen.
De nacht was ronduit bijzonder te noemen. Ik was de haak van mijn klaboe vergeten, dus alle ramen moesten dicht. Daardoor was het erg warm in de kamer. En ondanks dat toch muggen. Het eerste gedeelte van de nacht moesten ze vooral Marceline hebben, omdat ik Deet had gebruikt. Maar toen dat uitgewerkt was begonnen ze ook mij te plagen. En idd, ik werd geprikt, net boven mijn oog, dus de volgende dag was ik niet echt toonbaar, met een dik oog dat niet goed open ging. Om 4 uur begonnen er ineens een paar mannen hard te schreeuwen. Eerst wist ik niet wat dat geschreeuw toch was, maar toen ik hoorde dat er geroepen werd; Allah al akbar, begreep ik dat het de muezzin moest zijn van de moskee. De volgende ochtend waren Marceline en ik geradbraakt, maar we ginbgen vol goede moed op weg naar de bijeenkomst. Daar aangekomen begreep ik dat het een speciale dag was. De eerste dag van sociale actie. De minister van sociale zaken was er, en nog een heleboel andere belangrijke mesen. Er waren 236 organisaties vanuit het hele land aanwezi om een donatie in ontvangst te nemen. Ook CERSOM behoorde tot de gelukkigen. De ceremonie was mooi. Er werden symbolisch een aantal blindenstokken, rostoelen en leermethodes voor braille uitgereikt en ook een aantal organisaties kreeg de cheque uit handen van de minister. Er werd gezongen en gedanst.

de minister in het wit

Om 1 uur werd ons verteld dat de andere organisaties om 3 uur de cheque uitgereikt kregen. Goed, 2 uur wachten dus. Maar leer mij Afrika kennen ;­) Om 3 uur was er niets. Later kwam er een man die zie dat de mensen van ver weg eerst hun cheque konden innen. Wij dus ook, maar ja toen stormden ineens alle mensen erheen. Het was een geduz en getrek van jewelste en ik werd helemaal fijngeperst tussen alle mensen. Ik was nl degene die de cheque van CERSOM moest innen. Uiteindelijk is het me om half 6 gelukt de cheque, ter waarde van 600 euro, te innen.
Op jullie komt dit misschien frustrerend over, 2 dagen wachten in de hitte op 600 euro. Maar ik kan er best om lachen en ik heb gemerkt dat dat de beste manier is om er mee om te gaan. Vooral niet druk maken en gewoon wachten tot het uiteindelijk gebeurt.

We konden dus eindelijk de terugreis aanvaarden. Het is ongeveer 3 uur rijden. Maar iets voorbij Bangangte, zo’n 60 km voor Bafoussam begon de auto ineens te sputteren. En op een heuvel bleven we stilstaan. Innocent slaagde er niet in om de auto opnieuw te starten. Eerst de motor dus maar eens laten afkoelen, water en oliepeil controleren. Water bijgevuld, maar starten lukte nog steeds niet. Dat werd dus duwen, de berg op. Ik kan je vertellen dat dat niet lmeevalt. Iets verderop was een waterval waar we de flessen konden vullen met water. Opnieuw het water bijgevuld, maar al snel bleek dat het probleem te zijn. Het stroomde er net zo hard weer uit als dat je het er in goot. De technicien in Bafoussam gebeld en die zou ons komen slepen. Na een uur duwen was hij er en nam ons op sleeptouw naar Bafoussam. Daar aangekomen was net de stroom uitgevallen, dus het huis was pikdonker. Ondanks het mate tijdstip gingen we eerst eten. Daardoor lag ik om half 2 in bed. Geen probleem want donderdag kon ik uitslapen. We namen gewoon nog een extra dag vrij om uit te rusten. En, dat heb ik gedaan, lekker uitgeslapen tot 11 uur, daarna wat aanklooien met Yann, die 1 jaar is, warm eten, douchen en wassen. Lekker een dagje lummelen en het thuisfront op de hoogte te brengen van mijn wel en wee.
Kort gezegd, alles gaat goed!