nieuwjaarswensen in de chefferie

Iedere Bamiléké (zo heten de mensen hier in Bafoussam) heeft een geboortedorp, ook al is hij daar niet geboren. Dit wordt ‘village’ genoemd. De naam van de villgae is Bamendjou en ook de naam van de mensen en de taal is Bamendjou, De baas van het dorp is de chef en hij woont in de chefferie. De chef is polygaam en hij heeft misschien wel 60 vrouwen.

De huizen waar de vrouwen wonen

Dat betekent dus ook een heleboel kinderen. Zaterdag ben ik samen met Marceline en Jeny, een van de leerkrachten, in de chefferie geweest voor de nieuwjaarswensen. Dat mag hier dus nog ver in maart. Innocent ging met de dove kinderen naar het land om eten te halen en daarom mocht ik rijden. Best spannend hoor de eerste keer hier rijden. Het verkeer komt hier erg chaotisch over. Als je ergens langs wilt of mensen hinderen je dan toeter je uitgebreid. Ook is onduidelijk wie voorrang heeft. De weg naar het dorp is niet geasfalteerd, en her en der zitten behoorlijk wat gaten. Voordat we uberhaupt weg konden moerst eerst de auto gestart worden. Dat was een probleem, dus de mechanicien gebeld. Die kwam en verhielp het probleem. Wat het precies was weet ik niet, maar we reden zonder problemen naar le village. Het ging me goed af en rond 10 uur arriveerden we bij de chefferie. De ceremonie begon om 12 uur, deze keer geen African time, de chef is punctueel. Het was goed dat we vroeg waren, daardoor zaten we vooraan en kon ik goed foto’s maken. De ceremonie begon met een aantal artiesten die optraden. Er was cabaret, zang, dans en traditionele dans. Daarna sprak de chef zijn nieuwjaarsboodschap uit. Eerst in Bamendjou, daarna in het Frans, daardoor kon ik het ook een beetje volgen.

De chef

En toen was er een defile van de Bamendjou. Er kwamen vooral veel vrouwen, de mannen waren in de minderheid. De vrouwen waren bijna allemaal in dezelfde kleren, dat wil zeggen dat iedere groep vrouwen dezelfde stof heeft, waarvan verschillende modellen jurken van genaaid worden.

Traditionele dansen

Er werden een heleboel cadeaus gegeven, van plastic stoelen tot 2 koeien tot een Mercedes. Daarna werd er nog gegeten, maar omdat we geen uitnodiging hadden gingen wij daar niet heen. Zonder problemen reden we terug naar Bafoussam.